دلایل و علائم کمبود مواد معدنی چیست ؟

دلایل و علائم کمبود مواد معدنی چیست ؟ در این مقاله به پاسخ این سوال ها از جمله نحوه تشخیص کمبود مواد معدنی و انواع این مواد پرداخته ایم.

ما در داروخانه آنلاین ویتامین ث افتخار آشنایی با شما را داریم. در این مقاله در تلاشیم به شما کمک کنیم قبل از خرید محصول مورد نیازتان با داشتن اطلاعات لازم و کافی درباره محصول، بتوانید انتخابی درست و رضایت بخش داشته باشید. در ادامه با ما همراه باشید:

مواد معدنی انواع خاصی از مواد مغذی هستند که بدن برای عملکرد صحیح به آنها نیاز دارد. کمبود مواد معدنی زمانی رخ می دهد که بدن مقدار مورد نیاز یک ماده معدنی را دریافت و یا جذب نکند.

بدن انسان برای سالم ماندن به مقادیر متفاوتی از هر ماده معدنی نیاز دارد. نیازهای خاص هر ماده به کمک مقدار روزانه توصیه شده (RDA) تعیین شده است.

RDA مقدار متوسطی است که نیازهای حدود 97 درصد از افراد سالم را برآورده می کند. مقادیر روزانه توصیه شده را می توان از غذا، مکمل های معدنی و محصولات غذایی که با مواد معدنی اضافی غنی شده اند، دریافت کرد.

کمبود هر یک از مواد معدنی اغلب به تدریج اتفاق می افتد و می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود. افزایش نیاز به هر یک از ماده معدنی، کمبود این ماده معدنی در رژیم غذایی یا مشکل در جذب این ماده معدنی از مواد غذایی از جمله دلایل رایج است.

کمبود مواد معدنی می تواند منجر به انواع مشکلات سلامتی مانند ضعف استخوان ها، خستگی یا کاهش سیستم ایمنی بدن شود.

چند نوع کمبود مواد معدنی وجود دارد؟

پنج دسته اصلی کمبود مواد معدنی در بدن وجود دارد: کلسیم، آهن، منیزیم، پتاسیم و روی.

1. کمبود کلسیم

• کمبود کلسیم اولین نوع از کمبود مواد معدنی

کلسیم برای تقویت استخوان ها و دندان ها ضروری است. همچنین از عملکرد مناسب رگ های خونی، ماهیچه ها، اعصاب و هورمون ها پشتیبانی می کند.

منابع طبیعی کلسیم شامل شیر، ماست، پنیر و ماهی های کوچک، لوبیا و نخود فرنگی است. سبزیجاتی مانند کلم بروکلی، کلم پیچ و کلم چینی نیز کلسیم را تأمین می کنند. برخی مواد غذایی از جمله توفو، غلات و آب میوه ها با مواد معدنی غنی شده اند.

کمبود کلسیم در کوتاه مدت علائم واضحی ایجاد نمی کند زیرا بدن میزان کلسیم خون را با دقت تنظیم می کند. کمبود کلسیم در دراز مدت می تواند منجر به کاهش تراکم معدنی استخوان به نام استئوپنی شود. در صورت عدم درمان، استئوپنی می تواند به پوکی استخوان تبدیل شود. این امر خطر شکستگی استخوان، به ویژه در افراد مسن را افزایش می دهد.

کمبود شدید کلسیم معمولاً به دلیل مشکلات یا درمان های دارویی مانند داروها (مانند دیورتیک ها)، جراحی اسلیو معده یا نارسایی کلیه ایجاد می شود. علائم کمبود شدید شامل موارد زیر است:

• گرفتگی عضلات
• بی حسی
• سوزن سوزن شدن انگشتان دست
• خستگی
• اشتهای ضعیف
• ریتم نامنظم قلب

2. کمبود آهن

• کمبود آهن دومین نوع از کمبود مواد معدنی

بیش از نیمی از آهن بدن در گلبول های قرمز خون یافت می شود. آهن بخش مهمی از هموگلوبین خون (پروتئینی که اکسیژن را به بافت ها منتقل می کند) به شمار می رود. این ماده ضروری همچنین بخشی از پروتئین ها و آنزیم های دیگر است که بدن را سالم نگه می دارد. بهترین منابع آهن گوشت، مرغ و ماهی هستند. غذاهای گیاهی از جمله لوبیا یا عدس نیز منابع خوبی به شمار می روند.

کمبود آهن به تدریج ایجاد می شود و می تواند باعث کم خونی شود. این علرضه در افرادی که رژیم غذایی سالم دارند غیر معمول تلقی می شود. اما، سازمان بهداشت جهانی در گزارشی در سال 2008 برآورد کرد که کمبود آهن باعث تقریبا نیمی از موارد کم خونی در سراسر جهان می شود.

علائم کم خونی فقر آهن شامل احساس ضعف و خستگی است. ممکن است در محل کار یا مدرسه عملکرد ضعیفی داشته باشید.

3. کمبود منیزیم

• کمبود منیزیم سومین نوع از کمبود مواد معدنی

بدن برای صدها واکنش شیمیایی به منیزیم نیاز دارد. اینها شامل واکنش هایی است که سطح گلوکز خون و فشار خون را کنترل می کند. عملکرد مناسب ماهیچه ها و اعصاب، عملکرد مغز، متابولیسم انرژی و تولید پروتئین نیز توسط منیزیم کنترل می شود.

تقریباً 60 درصد منیزیم بدن در استخوان ها و تقریبا 40 درصد در سلول های ماهیچه ای و بافت نرم است. منابع خوب منیزیم عبارتند از:

• حبوبات
• آجیل
• دانه ها
• غلات کامل
• سبزیجات برگ دار سبز، مانند اسفناج

کمبود منیزیم در افراد سالم غیر معمول است. کلیه ها می توانند منیزیم را از طریق ادرار از بدن خارج کنند. با این حال، برخی از داروها و بیماری های مزمن مانند الکلیسم (اعتیاد به الکل) ممکن است باعث کمبود منیزیم شوند.

نیازهای منیزیم نیز به شدت تحت تأثیر وجود بیماری است. در این شرایط، میزان توصیه شده روزانه منیزیم برای برخی افراد کافی نیست.

علائم اولیه کمبود منیزیم عبارتند از:

• خستگی
• ضعف
• از دست دادن اشتها
• حالت تهوع
• استفراغ

کمبود منیزیم در صورت عدم درمان می تواند منجر به علائم زیر شود:

• بی حسی
• مور مور
• گرفتگی عضلات
• تشنج
• تپش قلب نامنظم

4. کمبود پتاسیم

• کمبود پتاسیم چهارمین نوع از کمبود مواد معدنی

پتاسیم یک ماده معدنی است که به عنوان یک الکترولیت عمل می کند. برای انقباض ماهیچه ها، عملکرد صحیح قلب و انتقال سیگنال های عصبی این ماده معدنی مورد نیاز است. بهترین منابع پتاسیم میوه ها و سبزیجات هستند، مانند موز، آووکادو، سبزیجات برگ تیره، چغندر، سیب زمینی و آلو. سایر منابع خوب شامل آب پرتقال و آجیل است.

شایع ترین علت کمبود پتاسیم، از دست دادن بیش از حد مایعات بدن است. به عنوان مثال می توان به استفراغ طولانی مدت، بیماری کلیوی یا استفاده از داروهای خاص مانند دیورتیک ها اشاره کرد. علائم کمبود پتاسیم شامل گرفتگی و ضعف عضلات است. علائم دیگر به صورت یبوست، نفخ یا درد شکمی ناشی از فلج روده ها ظاهر می شود.

کمبود شدید پتاسیم می تواند باعث فلج ماهیچه ها یا ریتم نامنظم قلب شده که ممکن است به مرگ منجر شود.

5. کمبود روی

• کمبود روی پنجمین نوع از کمبود مواد معدنی

روی در بسیاری از جنبه های متابولیسم بدن نقش دارد، از جمله:

• سنتز پروتئین
• عملکرد سیستم ایمنی بدن
• التیام زخم
• سنتز DNA

همچنین برای رشد مناسب در دوران بارداری، کودکی و نوجوانی مهم است. روی در محصولات حیوانی مانند صدف، گوشت قرمز و گوشت طیور یافت می شود. سایر منابع خوب روی عبارتند از:

• لوبیا
• آجیل
• غلات کامل
• لبنیات

کمبود روی می تواند باعث از بین رفتن اشتها، طعم یا بو شود. کاهش عملکرد سیستم ایمنی و کند شدن رشد از دیگر علائم آن است.

دلیل کمبود مواد معدنی

یکی از دلایل اصلی کمبود مواد معدنی، عدم دریافت کافی مواد معدنی ضروری از طریق غذا یا مکمل ها است. انواع مختلفی از رژیم های غذایی وجود دارد که ممکن است منجر به این کمبود شود. رژیم غذایی ضعیف که متکی به غذاهای ناخواسته است یا رژیم غذایی که فاقد میوه و سبزیجات کافی است می تواند دلایل احتمالی باشد.

همچنین رژیم غذایی بسیار کم کالری ممکن است این کمبود را ایجاد کند. این امر شامل افرادی است که در برنامه های کاهش وزن یا با اختلالات خوردن مواجه هستند. افراد مسن با اشتهای ضعیف نیز ممکن است کالری یا مواد مغذی کافی را در رژیم غذایی خود دریافت نکنند.

رژیم های محدود نیز ممکن است باعث کمبود مواد معدنی در بدن شود. گیاه خواران، افراد وگان و افرادی که دارای حساسیت غذایی یا عدم تحمل لاکتوز هستند، در صورت عدم مدیریت مؤثر رژیم غذایی خود ممکن است دچار کمبود مواد معدنی شوند. مشکل در هضم غذا یا جذب مواد مغذی می تواند منجر به کمبود مواد معدنی شود. علل احتمالی این مشکلات عبارتند از:

• بیماری های کبد ، کیسه صفرا، روده، پانکراس یا کلیه
• جراحی دستگاه گوارش
• الکلیسم مزمن
• داروهایی مانند آنتی اسیدها، آنتی بیوتیک ها، ملین ها و دیورتیک ها

کمبود مواد معدنی همچنین می تواند ناشی از افزایش نیاز به مواد معدنی خاص باشد. به عنوان مثال، زنان ممکن است در دوران بارداری، قاعدگی سنگین و یائسگی با این نیاز مواجه شوند.

علائم کمبود مواد معدنی

علائم کمبود مواد معدنی بستگی به این دارد که بدن کدام ماده مغذی را ندارد. علائم احتمالی عبارتند از:

• یبوست، نفخ یا درد شکم
• کاهش سیستم ایمنی بدن
• اسهال
• ضربان قلب نامنظم
• از دست دادن اشتها
• گرفتگی عضلات
• حالت تهوع و استفراغ
• بی حسی یا سوزن سوزن شدن در اندام ها
• تمرکز ضعیف
• کندی رشد اجتماعی یا ذهنی در کودکان
• ضعف یا خستگی

ممکن است فرد یک یا چند مورد از این علائم را بروز دهد و شدت آن ممکن است متفاوت باشد. برخی از علائم ممکن است آنقدر جزئی باشند که به راحتی قابل تشخیص نیستند.

در صورت احساس خستگی طولانی مدت، ضعف یا تمرکز ضعیف به پزشک مراجعه کنید. این علائم ممکن است نشانه کمبود مواد معدنی یا بیماری دیگری باشد.

نحوه تشخیص کمبود مواد معدنی

پزشک ممکن است از یک یا چند ابزار تشخیصی زیر برای تعیین وجود کمبود مواد معدنی استفاده کند:

• سابقه پزشکی، شامل علائم و سابقه خانوادگی بیماری ها
• معاینه بدنی
• بررسی رژیم غذایی و عادات غذایی
• آزمایش های معمول خون، مانند شمارش کامل خون (CBC) و اندازه گیری الکترولیت ها (مواد معدنی) در خون
• آزمایش های دیگر برای شناسایی سایر بیماری های زمینه ای

درمان کمبود مواد معدنی

درمان کمبود مواد معدنی بستگی به نوع و شدت کمبود دارد. شرایط اساسی نیز یک عامل است.

پزشک ممکن است قبل از تصمیم گیری در مورد برنامه درمانی، آزمایشات بیشتری را برای شناسایی میزان آسیب تجویز کند. این امر می تواند شامل درمان سایر بیماری ها یا تغییر دارو باشد.

1. تغییرات رژیم غذایی

تغییر کمبود مواد معدنی در رژیم غذایی ممکن است کمک کننده باشد. از افراد مبتلا به کم خونی به دلیل کمبود آهن در رژیم غذایی، ممکن است خواسته شود گوشت، مرغ، تخم مرغ و غلات غنی شده با آهن بیشتری مصرف کنند.

اگر کمبود مواد معدنی شما شدیدتر باشد ممکن است به یک متخصص تغذیه ارجاع داده شوید. متخصص تغذیه به شما کمک می کند عادات غذایی خود را اصلاح کنید که شامل دستورالعمل هایی برای داشتن یک رژیم غذایی متعادل سرشار از میوه ها، سبزیجات و غلات کامل است.

2. مصرف مکمل

برخی از کمبودهای معدنی را نمی توان تنها با رژیم غذایی درمان کرد. ممکن است مکمل مولتی ویتامین یا مواد معدنی لازم باشد. این موارد احتمالاً به تنهایی یا با مکمل های دیگری که به بدن در جذب یا استفاده از این ماده معدنی کمک می کند، مصرف شوند. به عنوان مثال، ویتامین D معمولاً همراه با کلسیم مصرف می شود.

پزشک تصمیم می گیرد که چقدر و چند بار باید از مکمل ها استفاده کنید. پیروی از دستورالعمل پزشک بسیار مهم است زیرا مصرف بیش از حد برخی مکمل ها می تواند مضر باشد.

درمان اورژانسی کمبود مواد معدنی

در موارد بسیار شدید کمبود مواد معدنی ممکن است بستری شدن لازم باشد. مواد معدنی و سایر مواد مغذی را می توان به صورت داخل وریدی تجویز کرد. درمان ممکن است روزانه یک یا چند بار و به مدت چند روز مورد نیاز باشد. این نوع درمان می تواند عوارض جانبی از جمله تب یا لرز، تورم دست یا پا یا تغییر در ضربان قلب را داشته باشد.

احتمال دارد پزشک آزمایش خون اضافی را برای تعیین موفقیت آمیز بودن درمان تجویز کند.

داروخانه آنلاین ویتامین ث در خدمت شماست تا بهترین انتخاب را داشته باشید.